स्पष्ट देख्थे मेरा आँखाले
दन्दन् दन्किएको आगो
चेतना ज्यूँदै थियो
यति जानेको थिएँ कि जलिन्छ त्यहाँ
तरपनि हिम्मत गरेँ
र हाम्फालेँ आगोमा
म गलत रहेछु भने
खरानी बनोस् मेरो हरेक पाप
ज्यूँदै जलिरहूँ हरपल
तर यदि उल्टो हो भने
झन्झन दन्कियोस् आगो
आनि ,
आगोलाई पनि शीतलता मिलोस्
मेरो पवित्र आत्मा देख्दा ।
Friday, October 31, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
कविताको भाव साह्रै सुन्दर लाग्यो!
ReplyDelete